Microstory

Αν το αύριο έρθει ίδιο κι απαράλλαχτο δεν θέλω να το δω.

Θέλω να ξυπνήσω στην πραγματικότητα του μεγαλύτερου μου ονείρου

Να μην έχω μέλλον, ούτε και παρελθόν

Και να 'μαι αγνή σαν νεογέννητο μωρό.

Ικανή μόνο να αισθάνομαι

χωρίς να παρεμβάλλεται σκέψη ανάμεσα στο συναίσθημα και την πράξη

να δρω αληθινά.

να δρω αναγκαστικά, μόνο από ανάγκη για ζωή.

Να όπως χτυπά αναγκαστικά τώρα η καρδιά μου. Καμιά ανάγκη για επιβίωση,

καμία σκέψη.

Να ξεδιψάω την ψυχή μου αναπνέοντας

ανάσα ήρεμη, ανάσα σταθερή.

Γαλήνη, μα όχι.

Αύριο θα ξυπνήσω με τον φόβο πως δεν ζω.

Όμως ζεις έτσι κι αλλιώς.

Ζούσες ακόμα και τις μέρες που λες ότι δεν έζησες.

Ότι δεν γέλασες, ότι δεν αγάπησες, ότι δεν έμαθες.

Ακόμα και τις στιγμές που χάνεις το νόημα των σκέψεων, των συναισθημάτων,

της ζωής.

Ξεκούρασε λίγο την ψυχή σου, και θα δεις.

Δεν είναι πολύ πιο τρομακτική η ζωή από την αδράνεια.

Η αδράνεια νεκρώνει τα πάντα.

Να σου πω κάτι; Δεν υπάρχει νόημα.

Ζήσε όπως νομίζεις ότι μπορείς.