Microstory

Αν το αύριο έρθει ίδιο κι απαράλλαχτο δεν θέλω να το δω.

Θέλω να ξυπνήσω στην πραγματικότητα του μεγαλύτερου μου ονείρου

Να μην έχω μέλλον, ούτε και παρελθόν

Και να 'μαι αγνή σαν νεογέννητο μωρό.Ι

κανή μόνο να αισθάνομαι

χωρίς να παρεμβάλλεται σκέψη ανάμεσα στο συναίσθημα και την πράξηνα δρω αληθινά.

να δρω αναγκαστικά,

μόνο από ανάγκη για ζωή.

Να όπως χτυπά αναγκαστικά τώρα η καρδιά μου. Καμιά ανάγκη για επιβίωση,

καμία σκέψη.

Να ξεδιψάω την ψυχή μου αναπνέοντας

ανάσα ήρεμη, ανάσα σταθερή.

Γαλήνη,

μα όχι.

Αύριο θα ξυπνήσω με τον φόβο πως δεν ζω.Όμως ζεις έτσι κι αλλιώς.

Ζούσες ακόμα και τις μέρες που λες ότι δεν έζησες.

Ότι δεν γέλασες, ότι δεν αγάπησες, ότι δεν έμαθες.

Ακόμα και τις στιγμές που χάνεις το νόημα των σκέψεων, των συναισθημάτων,

της ζωής.

Ξεκούρασε λίγο την ψυχή σου, και θα δεις.

Δεν είναι πολύ πιο τρομακτική η ζωή από την αδράνεια.

Η αδράνεια νεκρώνει τα πάντα.

Να σου πω κάτι;Δεν υπάρχει νόημα.

Ζήσε όπως νομίζεις ότι μπορείς.

 

Τον περίμενα..

 

Τον περίμενα κι ενώ πεταγόμουν κάθε τρεις και λίγο στον καθρέφτη για να στρώσω τη φράντζα,

Ενώ μάκραινα με μανία τις βλεφαρίδες μου και υπογράμμιζα τα μάτια μου με τις πιο περίτεχνες γραμμές

Ενώ έβαζα κι έβγαζα ρούχα συνεχώς , και στολιζόμουν με τα πιο όμορφα κοσμήματα,

Ενώ έστρωνα ευωδιαστά σεντόνια, και άλλαζα και τις μαξιλαροθήκες

Ενώ πρόβαρα ξανά και ξανά τα λόγια που θα πω,

 

Ενώ φρόντιζα να μεθύσω αρκετά για να σταθώ κοντά του

Όταν ερχόταν ήμουν άσχημη όσο ποτέ στη ζωή μου

 

Τα μαλλιά μου έπεφταν άτσαλα στους ώμους μου

Τα ρούχα μου φαινόντουσαν αστεία και τα κοσμήματά μου ψεύτικα

Τα χείλη μου έτρεμαν και δεν μπορούσαν να φιλήσουν τα δικά του

κι έπειτα όλο ξεχνούσα να του πω αυτά που ήθελα

 

Όταν έφευγε κοιμόμουν σε βρώμικα σεντόνια

Γυμνή και με μάτια μουτζουρωμένα

Και εκεί που καθάριζε το μυαλό μου από το αλκοόλ

άρχιζε να τρέμει η καρδιά μου.