Microstory

Σιωπηλοί όλοι

κοιτάζουν με μάτια καρφωμένα την σκηνή..

Δυο άτομα μονάχα

κ ένα αναμμένο κερί

μπροστά τους ένα διάφανο άσπρο πανί,

αγκαλιάζονται

χωρίζουν

σμίγουν

και χάνονται

τα χέρια τους ένα 

το χέρι τους άδειο

γέλια

δάκρυα

χαρά

λύπη

πάλλονται και στροβιλίζονται

πάνω στην άδεια σκηνή..

Όσο δεν μπορούν μαζί

άλλο τόσο δεν μπορούν χώρια

σε στιγμές καλές

σε στιγμές κακές

σε στιγμές που ξεχειλίζουν πάθος..

σε στιγμές που ξεχειλίζουν πόνο..

Μια μικρή λιμνούλα από δάκρυα

σχηματίζεται στη σκηνή..

το τελευταίο αλησμόνητο κοίταγμα στα μάτια

το τελευταίο άγγιγμα

το τελευταίο φιλί

πέφτει η αυλαία

ο ένας φεύγει αριστερά

ο άλλος δεξιά

κενό κατακλύζει το δωμάτιο..

Οι θεατές μαρμαρωμένοι κοιτάζουν την λιμνούλα με τα δάκρυα

ένας πνιχτός θόρυβος ακούγεται

θραύσματα πέφτουν ανεπαίσθητα στο πάτωμα

ψυχορραγώ..