Microstory

Καθώς αποκοιμιόμουν, 

σκέφτηκα μία μία τις πολυκατοικίες, τα σπίτια στη σειρά, κουτιά από μπετόν

κι ένα σωρό κρεβάτια, κρεβατάκια, σεντόνια κάτω, άνθρωπος πάνω,  συνήθως στο πλάι

Πλάι πλάι πλάι, κουτάκια, σειρές, πάνω 

κάτω, πλάι πλάι

 

Από ψηλά, ήταν σχεδόν αστείο. 

Μέχρι που είδα και κοιτώνες, και σώματα σε παγκάκια. 

 

Και κρεβάτια άδεια, στρωμένα με σεντόνια. 

 

Άσχημο. 

 

Κι έτσι, λίγο πριν κοιμηθώ, ο Pedro Urdemales μου ψιθύρισε στο αυτί: 

χριστιανή; κομμουνίστρια; 

 

Τίποτα από όλα αυτά, χασμουρήθηκα, ήθελα απλά να είμαι ο κανόνας. 

 

Του γύρισα την πλάτη