Microstory
μικροσκοπικές ιστορίες γραφής
* Γεννήθηκα στο Μόναχο. Παιδί Βεργίνας. Δεν είμαι ποιήτρια,μόνο καθηγήτρια. ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και τα χαμόγελα τους. Είναι το μέλλον μας.όλη μας η περιουσία. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ,ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ,ΤΟ ΦΩΣ. Στην αντιπέρα όχθη ΨΕΥΤΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Δεν αποζητώ επιβεβαίωση,ούτε κολακεία. Αγωνίστρια το λέει το όνομα μου ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ. Δεν φοράω τους άλλους,παρά μόνο τον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ‘Ετσι και οι άλλοι δεν θέλω να με φοράνε. Κάθε άρωμα έχει την μυρωδιά του,μοναδική και ανεκτίμητη, αλλιώς δυσοσμία. ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Μπορεί ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ να γίνουν παιδιά άλλης μητέρας;
Δεν είμαι τίποτα παραπάνω παρά μονάχα ΕΓΩ. ΕΝΑ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΨΥΧΩΝ. ΝΙΚΗ 37 37 ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ
Όνοα Κανένας
Ανδρονίκη Ατζέμογλου*
Τον Βοναπάρτη στρατηγό, το Εγώ μου τ ορίζω.
Εγώ, μόνο το στρατηγώ και εγώ και το βαδίζω.
Όταν σε απόφαση θέλω να κρεμαστώ καπέλο το στολίζω,
όταν δεν θέλω να βιαστώ σε μάσκα το σφαλίζω.
Κόκκινο μου φόρεμα φορώ, στις μουσικές μέσα κυλώ,
με την φλογέρα στα Έσω της βυθίζω και όταν στην στεναχώρια περπατώ
το μαύρο καράβι μέσα μου στολίζω.
Εγώ δεν είμαι κανενός, κανένας δεν είναι δικός μου.
Είμαι αγέρας θαλασσινός, στην Κορσική είναι το βιός μου,
εκεί που οσμίζομαι την αρμύρα ζήσης.
Μαύρο ρούμι την Ζωή μέσα στις φλέβες μου κυλώ και
παπαγάλους γλώσσας λύνω.
Μέτρα και σταθμά δεν έχω εγώ, το εαυτό μου κυνηγώ,
την πλάτη σε αντιγραφές γυρίζω, τους δήθεν αφοπλίζω.
Την σιδερένια την πυγμή, σε γάντι βελούδινο φυλάω
και το πετάω στην Ζωή να έρθει να το πιάσει.
ΝΙΚΗ 158 Copyright ©
Επικοινωνήστε με τη Νίκη Ατζέμογλου