Microstory

Ό,τι θες να μάθεις μέσα σε μια κρυφή σελίδα της καρδιάς μου,
θα το βρεις καταχωνιασμένο στα πιο άδυτα νερά του νου.
Εκεί είναι μια θαμπή γαλήνη που στέκει ακοίμητος φρουρός,
που σαν άλλος τενόρος θα σαλπίσει με τη νιότη του τα νέα τραγούδια.
Ξεκινά δυνατά παίρνοντας βαθιές ανάσες και προχώρα όσο πιο γρήγορα μπορείς,
θα ‘μαι πλάι στο λιμάνι και θα περιμένω μια ακτίνα στο πρώτο πρωινό του Απρίλη.
Με το πρόσωπο σκυφτό θα καρτερώ να νιώσω στο δέρμα μου μια ζεστή αγκάλη.
Πώς όμως μπορείς να κάψεις τη φυγή σου και να την πετρώσεις δίπλα στη σκιά μου;
Δυναμώνει ο άνεμος και σέρνει τα στοχάσματα ενός κουρασμένου ψαρά, 
τα φέρνει εκεί στις άκρες της ματιάς μου, όμορφη ασχήμια ενός γέρικου ανθρώπου.
Κρύβομαι μέσα σε ανούσιες συζητήσεις με κάτι άχαρα και απαίδευτα κοράκια.
Ναι, κοράκια, γερμένα πάνω σε καμπουριασμένες πλάτες φτωχών ανθρώπων,
να τρώνε το μεδούλι τους και να κράζουν ζωγραφίζοντας εκκωφαντικούς θορύβους.
Δώσε μου το χέρι σου, πάμε μπροστά με μια γλυκιά μανία για το άγνωστο,
ζήσε το δικό μας κόσμο μέσα σε μια γκρίζα καταχνιά.
Μη φοβηθείς το κρύο … είναι άνοιξη …