Microstory

΄Ερχεσαι τα βράδια

με παίρνεις στα χέρια σου,

με κοιμίζεις στην αγκαλιά σου,

δίνοντας μου μια αγγελική έκφραση.

Aρχίζω και βυθίζομαι σε κόσμους διαφορετικούς,

που δεν έχουν τίποτα το κοινό

μπορώ να κάνω ότι θέλωνα τρέξω,

να πετάξω,

να αλλάξω μορφή,

να δω και να συζητήσω με ανθρώπους που δεν υπάρχουν πια,

που δεν είναι πια εδώ.

Τότε έρχεστε εσείς,

σαν αιλουροειδή κινείστε γοργά,

ύπουλα, μου χαιδεύετε τα μαλλιά,

μπαίνετε στα άδυτα του μυαλού μου,

εισχωρείτε σ’αυτούς τούς διαφορετικούς κόσμους φέρνοντας τα πάνω κάτω,

καταστρέφεται,

λεηλατήτε,

δημιουργείται λάθος εντυπώσεις,

με κάνετε να πονάω,να φοβάμαι,

να κρυώνω, να κλαίω.

Ξαφνικά δεν μου αρέσει πια εδώ

νιώθω φυλακισμένηπροσπαθώ να ξεφύγω αλλά δεν τα καταφέρνω

τρέχω, ψάχνω για μια έξοδο,

εσείς με ακολουθείτε,

είμαι απελπισμένη..

Τότε κάτι ζεστό πέφτει στο πρόσωπο μου,

ανοίγω τα μάτια μου ο ήλιος λάμπει για άλλη μια φορά,

νιώθω ανακούφιση που γλίτωσα

μαζί με την νύχτα,

το σκοτάδι

χαθήκατε και εσείς...