top of page

* Γεννήθηκα στο Μόναχο. Παιδί Βεργίνας. Δεν είμαι ποιήτρια,μόνο καθηγήτρια. ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ.
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΑ  ΠΑΙΔΙΑ και τα χαμόγελα τους. Είναι το μέλλον μας.όλη μας η περιουσία. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ, Η ΘΑΛΑΣΣΑ, ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ,ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ. ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ Η ΑΛΗΘΕΙΑ,ΤΟ ΦΩΣ. Στην αντιπέρα όχθη ΨΕΥΤΙΑ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Δεν αποζητώ επιβεβαίωση,ούτε κολακεία. Αγωνίστρια το λέει το όνομα μου ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ. Δεν φοράω τους άλλους,παρά μόνο τον ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ. ‘Ετσι και οι άλλοι δεν θέλω να με φοράνε. Κάθε άρωμα έχει την μυρωδιά του,μοναδική και ανεκτίμητη, αλλιώς δυσοσμία. ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ  ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ. Μπορεί  ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ να γίνουν παιδιά άλλης μητέρας;
Δεν είμαι τίποτα παραπάνω παρά μονάχα ΕΓΩ. ΕΝΑ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΨΥΧΩΝ. ΝΙΚΗ 37 37 ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΑΤΖΕΜΟΓΛΟΥ

Γάντι λεβάντας

Ανδρονίκη Ατζέμογλου*


Την Χρονιά του Δράκου, όταν οι Εποχές θα λιώσουν σε πάγο και θα καούν στον καύσωνα,

όταν καλοκαίρι και χειμώνας γίνουν ένα,

όταν θα περάσεις από την γέφυρα των αναμνήσεων, μην πάρεις αναμνηστικά.

Φόρα την Αλήθεια του Πορτραίτου σου, κληρονομιά του στίγματος σου.

Προσπέρνα τ αντίγραφα, στο πρωτότυπο βρίσκεται η Αλήθεια.

Ξέφυγε από τη Συνήθεια..

Με καθαρό το πρόσωπο, με μέτωπο ψηλά, ρίξε το κλειδί στον ποταμένιο πάτο 

της λήθης, σβήσε τα ίχνη της.

Σαν άλλος κλέφτης φυλάσσοντας το κόσμημα της Ψυχής σου,

κρύψου στο βαθύ γιακά της Σιωπής σου που μόνο εσύ έχεις συναντήσει και 

επικοινώνησε με τα μάτια της Σιωπής σου.

Είναι μάταιο να δίνεις πάντοτε εξηγήσεις για το τι έφυγε και τι θα έρθει.

Με χέρι γαντοφορεμένο σε λεβάντα αποχαιρέτησε ότι δεν αντέχεις και δεν σε αντέχει.

Έτσι και αλλιώς ένας  Δράκος πάντα θα επαγρυπνεί, για να σου αφαιρέσει την λεία.

Με την λεβάντα κοιμήσου γαλήνια, πέσε σε ναρκωμένα Όνειρα.

Σε μια λεβάντα αφέσου. 

 

 

ΝΙΚΗ 158 Copyright ©

Επικοινωνήστε με τη Νίκη Ατζέμογλου

bottom of page