Microstory

Σ’ ένα δισάκι έβαλα ό,τι είχα -

Δεν είχα και πολλά - 

Κι έδεσα τα κορδόνια μου σφιχτά για να μη φεύγουν τα παπούτσια,

Τώρα που ‘χω τόσο περπάτημα να κάνω,

Και πήρα μόνο μια ζακέτα για το κρύο,

Μια ζακέτα μα το φερμουάρ είχε χάλασει,

Και το παντελόνι μου στα γόνατα ήταν τρύπιο. 

Μες στην τσέπη έχωσα τον καπνό μου

Κι ένα στιλό μ’ ελάχιστο μελάνι,

Και στην άλλη αναπτήρα και μερικά ευρώ,

Και στην κωλότσεπη ένα φακελάκι,

Που μέσα είχε την ψυχή μου. 

Πέταξα στη γάτα κάτι αποφάγια που χαν μείνει,

Άνοιξα το παράθυρο και την έδιωξα στο δρόμο,

Και τα βιβλία μου τα πούλησα,

Και τα σιντί τα έδωσα σε φίλους,

Και το μαξιλάρι μου το χάρισα σε έναν αλήτη που κοιμόταν στην πλατεία.

Ε κι έφυγα, 

Χωρίς να ξέρω το που πάω,

Απλά έφυγα,

Και δε χαιρέτησα κανέναν,

Έφυγα,

Και βγήκα να ψάξω την αλήθεια,

Μιας και στα ποιήματα που γράφω μόνος και θλιμμένος στο δωμάτιο 

Η αλήθεια μοιάζει ψέμμα.