Microstory

Σιχαίνομαι τα βλέμματά σας.

Σιχαίνομαι την αρρωστημένη σκέψη σας και τον σεξισμό σας.

Σιχαίνομαι τον άπληστο και κακό εαυτό σας.

Σιχαίνομαι τους επιτηδευμένους τρόπους σας που είναι περίπου όσο χυδαίοι είστε κι εσείς, 

-γιατί δεν τα φανερώνουν όλα-

Σιχαίνομαι την ικανότητά σας, να εκμεταλλεύεστε τους αδύναμους. 

Σιχαίνομαι το ψέμα σας. 

 

Σας περιφρονώ για την ερημιά της ψυχή σας και την αιώνια μοναξιά σας.

Την θνητή σας φύση και την καλουπωμένη φαντασία σας που την υπερβαίνει,

χωρίς ωστόσο, να μπορεί να την υπερβεί κι η ευφυΐα, ή η επιστήμη σας.

 

Σιχαίνομαι τις πόζες σας,τ' αμάξια, τα λεφτά σας.

Την δειλία σας απέναντι στον εαυτό σας και στους γύρω σας.

Την αποστειρωμένη κοινωνίας σας γιατί με αρρωσταίνει . 

 

Λυπάμαι τα παιδιά σας που γεννιούνται μέσα στη μοναξιά και την ορφάνια.

Χλευάζω την αποστροφή σας για τους τρελούς

και τον φόβο σας για την ελευθερία.

 

Περιφρονώ την υποκρισία σας και την ανικανότητά σας να αισθανθείτε οτιδήποτε αληθινό.

Σιχαίνομαι το αλισβερίσι με τους Θεού σας, 

και την πεποίθηση ότι αξίζετε τον παράδεισο, 

ενώ χτίζεται φυλακές γι' ανθρώπους.

 

Και πάνω απ' όλα σιχαίνομαι, περιφρονώ, χλευάζω,λυπάμαι και φθονώ εμένα, 

γιατί έπιασα το είδωλό μου στον καθρέφτη,

να σας μοιάζει.