Microstory

Μέρες και νύχτες ατέλειωτες στη σιωπή....

Μέρες και νύχτες μα πουθενά εσύ....

Το ξέρω πως έφταιξα, το ξέρω πως σε πόνεσα.

Έκανα τόσα λάθη μα πλέον έχω μάθει.

Έρχεσαι και φεύγεις, μακριά μου όμως παραμένεις.

Το νιώθω πως πονάς πως ακόμα μ’αγαπάς...

Μα επιλέγεις τη φυγή αφήνοντάς με μόνη στη σιωπή...

 

Επιμένεις μακριά μου εσύ να μένεις.

Επιμένεις κι ας ξέρεις το πόσο σ’αγαπώ.

Επιμένεις κι ας ξέρεις πως πονώ.

 

Δεν είσαι ο μόνος που φοβάσαι.

Δεν είσαι ο μόνος που λυπάσαι.

Τις νύχτες που είμαι μακριά σου.

Τις νύχτες που δεν είμαι μέσα στην αγκαλιά σου

με πνίγει ένα ΓΙΑΤΙ;...

Μέσα μου νιώθω τόσο νεκρή...

 

Τη νύχτα που έφυγες έκανα πως γελούσα

γιατί δεν ήθελα να δείς πόσο πολυ πονούσα.

Ήθελα τόσο να με μισήσεις....

Δεν ήθελα να δείς πως πονούσα...

πόσο αληθινά σ’αγαπούσα...

 

Ήθελα να με μισήσεις και να μην ξαναγυρίσεις.

Προσπαθώ να σε φέρω πίσω.

Προσπαθώ τη ζωή μας απο την αρχή να ξαναχτίσω.

Προσπαθώ.... μα μάταιο ότι και να πώ...

Μάταια όσο και να σ’αγαπώ δεν είσαι πια εδώ...