Microstory

Η Επιστροφή της Ανεμώνης

Tάνια Βουδούρη *

 

Eίναι πικρή η αφή που λυγίζει τα συναισθήματα,

 

ηχεί σε κάθε νοτιά.

 

Ταξιδεύοντας...

 

σταματάς πάντοτε στ’ ακρογιάλι...

 

την αυγή, το απομεσήμερο, το δειλινό.

 

Άσπρα πουλιά στα μάτια σου καθρεφτίζονται 

 

καθώς ξεμακραίνεις από το φάρο της πληγής.

 

Μη ψάχνεις που θα αγκυροβολήσεις το πονεμένο σου πνέμα,

 

η προσμονή θα σ’ οδηγήσει σε μέρη άγνωρα με καταπράσινους κισσούς και χρυσαφένια σκεπάσματα.

 

Άγγιξε την άμμο που σκέπασε τα γυμνά σου όνειρα...

 

νιώσε τη ζέση από το καυτό καλοκαίρι που βαδίζει μπροστά...

 

μιαν ανεμώνη κρατάς και θυμάσαι τον τόπο που άφησες,

 

μα ο άνεμος που άγγιξε τα πέταλα της νιότης, φέρνει ξανά τη στολισμένη από όνειρα πεταλούδα που ζητάς.

 

Γαλήνη γυρεύανε κι άλλοι... μα δεν την αποδέχτηκαν.

 

Σκοπό χρυσοστόλιστο θα βρεις κι εσύ.