Microstory

Ο Έρωτας

Και τι σημαίνει έρωτας τελικά; Όχι ,όχι δεν σταμάτησα να είμαι ρομαντική, δεν σταμάτησα να ερωτεύομαι. Είναι δύσκολο να κουβαλάς πάντα και παντού μαζί σου ένα ''μαύρο σύννεφο'' με δάκρια, το αποκαλείς κενό. Γεμίζεις το κενό σου με αληθοφάνειες και το βαφτίζεις έρωτα. Ο έρωτας και η αγάπη τελικά δεν ταυτίζονται και δεν είναι πάντα αμφίδρομα. Συμβιβασμός είναι. Δέχεσαι τον άλλον με τα ελαττώματα του, συμβιβάζεσαι. Δέχεσαι την μοναξιά σου ,συμβιβάζεσαι. Τείνεις να ωραιοποιείς καταστάσεις για να μην νιώθεις άβολα σ'έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, της δικής σου οπτικής .Δεν αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα και μεθάς γλυκά στην ιδέα του έρωτα... Η ιδέες όμως είναι υποκειμενικές και προσγειώνεσαι απότομα, πέφτεις από το ροζ συννεφάκι που ο ίδιος είχες φτιάξει και πονάς, πονάς πολύ. Πονάς και αυτός ο πόνος δεν συγκρίνεται με άλλον. Αυτό το βάρος στο στέρνο είναι το κενό που ήθελες να καλύψεις όμως τώρα δεν μπορείς να το ελέγξεις όπως πριν και σε βασανίζει. Σε βασανίζει μέχρι που τα διαπεραστικά αισθήματα σου θα συναντήσουν τον επόμενο υποψήφιο έρωτα. Έχεις πεπισθεί ότι δεν μοιάζει με καμία άλλη φορά και τώρα ξεκινάει μια παρτίδα σκάκι. Έχεις την εμπειρία να κερδίσεις με τις λιγότερες απώλειες. Και παίζεις ξανά και ξανά αυτό το παιχνίδι μέχρι την στιγμή εκείνος που θα σου προσφέρεις ανακωχή .Αν αυτός βρεθεί τότε ίσως να είναι ο έρωτας...

 

 

Αξίζει να ζεις για να αγαπάς

Όταν ερωτεύεσαι κάποιον λατρεύεις και τα πιο χαζά καπρίτσια του, υπομένεις και ανέχεσαι τα πάντα έτσι ώστε να μην φύγει, μην τον χάσεις. Αξίζει να μένεις άγρυπνος τα βράδια και να περιμένεις το επόμενο χαμόγελο, την επόμενη αγκαλιά και εκείνο το βλέμμα που σε ταξίδευε μακριά , ακόμα κι αν αυτό είναι το σπανιότερο χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάς . Αξίζει να υπομένεις ζήλιες και εκρηκτικούς καυγάδες όταν ξέρεις ότι μετά θα έρθει το ουράνιο τόξο. Αξίζει να αγαπάς έναν άνθρωπο αν αναλογιστείς ότι η αγάπη είναι δώρο που χαρίζεις  σε πολύτιμα για σένα άτομα είτε λίγα, είτε πολλά. Να χαίρεσαι που χαρίζεις γενναιόδωρα αγάπη, χαρίζεις χρυσό χαρίζεις τα πλούτη όλου του κόσμου. Δώσε και συνέχισε, οι άνθρωποι από την φύση του δεν εκτιμάνε, δεν εκτίμησαν ποτέ, μάθανε να χάνουν και χάσανε πολλά. Αξίζει λοιπόν να αγαπάς  και να χαρίζεις αγάπη ακόμα και όταν δεν την εκτιμάνε και όταν χάσεις κάτι αξίζει να παλεύεις για να το ξανακερδίσεις. Ο επιμένων νικά! Μην περιμένεις η γύρω σου να στηρίξουν τον αγώνα σου διότι μόνο εσύ μπορείς να νιώσεις την προσφορά, έστω και ελάχιστη του άλλου. Οι άνθρωποι βλέπουν ότι θέλουν να δουν, ακούνε ότι τους συμφέρει να ακούσουν και είτε παραμυθιάζονται και ονειροβατούν σε ουτοπίες είτε διαστρεβλώνουν εικόνες , πρόσωπα, γεγονότα.  Μένουν στην επιφάνεια μα ο βυθός κρύβει θησαυρούς. Κάτω από την μεγαλύτερη τρικυμία κρύβεται ένας πάμπλουτος ύφαλος που περιμένει ανθρώπους με υπομονή για να τον ανακαλύψουν. Έτσι και γω εκείνον τον Απρίλη αγάπησα μια φουρτούνα. Ήθελε υπομονή και κατανόηση. Ήταν περίεργη η φύση του ,συνδύαζε τα πάντα, θάρρος και δειλία , ψέμα και αλήθεια, αγάπη και μίσος. Συχνά η αρνητική πλευρά επισκίαζε τα πάντα πληγώνοντας τους γύρω. Απάτησε, έβρισε και είπε ψέματα, με απεχθανόταν όσο με λάτρευε. Γι’ αυτό και γω αγάπησα. Γι’αυτό και γω ερωτεύτηκα μια σκιά, ένα ψέμα, έναν joker..

Άξιζε όμως!